Wojsko Polskie z racji swojej niezwykle burzliwej historii, która zapisana jest nie tylko niebywałym męstwem, ale również wielkim-autorskim doświadczeniem bojowym posiada ogromne doświadczenie w zakresie prowadzenia skutecznych – szeroko rozumianych działań o charakterze militarnym. Do takiego stanu rzeczy przyczyniły się zarówno nie tylko nader częste najazdy ze strony państw ościennych takie jak m.in., „potop szwedzki”, ale przede wszystkim utrata przez Polskę niepodległości, skutkująca wymazaniem jej na trwałe z map świata w okresie od 1795 do 1918 r.
Zabory oparte na modelu represyjno-policyjnym, nieproporcjonalna przewaga militarna ze strony Rosji, Prus i Austrii wymusiły-zainicjowały działania o charakterze typowo konspiracyjnym, których pokłosiem byly liczne powstania zbrojne organizowane wyłącznie przez ochotników, którzy nie mieli za sobą typowego doświadczenia wojskowego.
Przykładem sukcesów tego typu działań jest niewątpliwie grupa „Wawelberga” z okresu trwania III powstania śląskiego. Potencjał tego typu działań militarnych został dostrzeżony przez zawodowych wojskowych i strategów zaraz po odzyskaniu prze Polskę niepodległości. Czynnikiem inicjującym tego typu działania w Wojsku Polskim była realna perspektywa zbliżającego się nieuchronnie konfliktu militarnego z dwoma odwiecznymi i znacznie silniejszymi od nas sąsiadami – tj. Związkiem Radzieckim i Niemcami.
Wtedy też w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego została powołana do życia specjalna komórka organizacyjna, której nadano nazwę „Referat A”, przemianowaną następnie w latach 30. XX w. na Ekspozyturę nr 2 Oddziału II Sztabu Generalnego. Do jej zadań należała organizacja szeroko rozumianej dywersji pozafrontowej na terenach pogranicza polsko-niemieckiego oraz na obszarze Kresów Wschodnich.
W 1922 r. do pomocy nowo organizowanych terenowych struktur dywersji utworzono również dodatkowo Obywatelski Komitet Obrony, który składał się z ludności polskiej zamieszkującej na ww. terenach. Do ich zadań należało m.in. nie tylko wspieranie tego typu rodzaju placówek, ale również udzielanie pomocy grupom dywersyjnym w zakresie zabezpieczenia wywiadowczego oraz tego o charakterze logistycznym. Kolejnym etapem transformacji-rozwoju ww. działań był okres trwania II wojny światowej na terenach Polski oraz powstanie Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej, Gwardii Ludowej-Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich.
Tradycje działań nieregularnych kultywują z sukcesem podchorążowie Sekcji Działań Nieregularnych z Wojskowej Akademii Wojsk Lądowych, którzy w styczniu br. zorganizowali i uczestniczyli w zajęciach, które swoim zakresem obejmowały m.in. wykład z zakresu systemu walki, wpływu balistyki zewnętrznej oraz zachowania się żołnierzy w walce na jej różnych dystansach.
W programie szkolenia znalazły się także wykłady poświęcone zagadnieniom z zakresu treningów bezstrzałowych, łączności, zajęcia praktyczne z walki wewnątrz pomieszczeń (CQB) oraz zajęcia praktyczne z walki z wykorzystaniem pojazdów (VCQB), zajęcia praktyczne z topografii.
Wykłady obejmujące problematykę CQB i VCQB prowadził mjr rez. Damian Matkowski, który w przeszłości były szefem selekcji oraz Pionu Szkolenia w Jednostce Wojskowej Komandosów w Lublińcu.
